تحلیل ساختاری اثرات مولفه‌ها‌ی موثر بر فضای تاب‌آور (مورد پژوهی: بازار تاریخی تبریز)

امروزه فضاهایی که بدون در نظرگیری زمینه طراحی شده‌اند، در مواجهه با تحولات آسیب‌پذیر بوده و کارایی خود را سریع از دست می‌دهند. در این میان ویژگی‌های فضایی هرچند به تاب‌آوری کمک می‌کند اما به ‌تنهایی کافی نبوده و همخوانی فضا با زمینه بیشترین اهمیت را دارد. لذا با هدف تحلیل چگونگی اثرگذاری مولفه‌های زمینه‌ و قابلیت‌های فضایی در تداوم حیات بازار تاریخی تبریز مطالعه حاضر به‌روش تحقیق ترکیبی با ابزار گردآوری اطلاعات از طریق پرسشنامه، مشاهده و سندکاوی انجام گرفت. براساس نتایج تطبیقی داده‌های کمی-کیفی وضعیت تاب‌آوری بازار در حد مطلوبی قرار دارد و بین مولفه‌های زمینه‌ای و قابلیت‌های فضایی با تاب‌آوری فضایی رابطه معنی‌داری برقرار است که بیشترین اثرگذاری زمینه‌گرایی بر تاب‌آوری با میانجی‌گری قابلیت‌های فضایی صورت گرفته، بنابراین اثر غیرمستیقم آن بیشتر می‌باشد. زمینه زیست‌محیطی و فرهنگی و قابلیت تطبیق‌پذیری و واکنش‌پذیری فضا دارای بیشترین تاثیر و زمینه کالبدی و قابلیت انعطاف‌پذیری دارای کمترین تاثیر هستند. لذا فضای زمینه‌گرا در طی زمان‌ از طریق حفظ انسجام و پیوستگی خود و به ‌واسطه ظرفیت مقابله آن در برابر اختلالات از طریق ارتقای قابلیت‌ها و راهبردها می‌تواند با حفظ هویت تاب‌ بیآورد و به حیات کالبدی و عملکردی خود ادامه دهد